De abten van de Bernardusabdij hebben 600 jaar lang mogen bepalen wie in de parochie van Wouw als pastoor werd aangesteld. Ze verloren dit recht in 1872 aan de bisschop van Breda. De Bernardusabdij heeft in Wouw minder lang invloed gehad dan in de parochies van Oud Gastel en Oudenbosch, die pas in 1968 naar het bisdom gingen. Toch hebben de monniken in Wouw een belangrijke erfenis nagelaten:  de kostbare koorbanken van de abdij. Deze koorbanken -de zetels van de monniken tijdens het koorgebed- stonden tot 1797 in de kerk van de Bernardusabdij. In dat jaar werd de abdij door de Franse Revolutionairen opgeheven, en vluchtten de monniken naar hun pastorieën in Brabant. Hun koorbanken wisten ze terug te kopen en in 1827 werden ze opgesteld in de kerk van Wouw. Daar hebben de zeventiende-eeuwse koorbanken ruim een eeuw gestaan.

Op 29 oktober 1944 werd de kerk van Wouw door het terugtrekkende Duitse leger met fosforgranaten in brand geschoten. Het kostbare koorgestoelte ging in vlammen op, maar parochianen hebben net op tijd alle loszittende delen uit de koorbanken verwijderd en in kuilen met stro in veiligheid gebracht. Een dertigtal beelden werd zo van de ondergang gered.

Na de herbouw van de kerk kregen deze beelden in het koor van de kerk een ereplaats. Tijdens de Bernardusdagen zal in Wouw uitleg worden gegeven over de functie van de koorbanken en over de plaats die ze ooit innamen in de abdijkerk.
(Voor openingstijden zie: praktische informatie)

Afbeelding links: detail kaart West-Brabant, 1545. Markiezenhof.

 

terug naar home